info-steel-19

paviljoen_pavillon 26 duitsland _allemagne De reizende brug De eerste Duitse deelname aan een wereldtentoon- stelling na de oorlog moest de arrogantie van de nazipaviljoenen in Parijs in 1937 en Luik in 1939 doen vergeten. Deze delicate taak werd toevertrouwd aan een opmerkelijk team van moderne ontwerpers: Egon Eiermann en Sep Ruf als architecten;Walter Rossow als landschapsarchitect en Hans Schwippert aan het hoofd van het tentoonstellingsprogramma. De architectuur die hieruit voortkomt, is exemplarisch, sober, nauwgezet en verfijnd. Ze vormt de symbolische terugkeer naar de Bauhaus-traditie. De staalbouw- methodes die aan de universiteit van Karlsruhe door Egon Eiermann werden uitgewerkt, worden in deze constructie in de praktijk gebracht. Eiermann (1904-1970), een van de belangrijkste Duit- se architecten en vormgevers uit de tweede helft van de 20 ste eeuw, heeft onder andere de Gedächtniskirche in Berlijn (1963) op zijn naam staan. Het Duitse wirtschaftswunder wordt tentoongesteld in acht vierkante paviljoenen van verschillende grootte met twee en drie verdiepingen. Deze lichte en door- zichtige constructies worden met elkaar verbonden door overdekte loopbruggen en staan rond een bin- nentuin die een ware oase van rust is, weg van de expodrukte. Het prefab staalskelet van de gebouwen is duidelijk zichtbaar en heeft modulaire afmetingen. Het bestaat uit scharnierende portieken die op 10,08 m van elkaar staan. De kokerstijlen van 400 x 400 mm bevatten de Le pont voyageur La première participation allemande d’après guer- re à une exposition universelle devait désavouer l’arrogance des pavillons nazis de Paris en 1937 et de Liège en 1939. La mission délicate est confiée à une remarquable équipe de concepteurs mo- dernistes: Egon Eiermann et Sep Ruf, architectes; Walter Rossow, paysagiste et Hans Schwippert, responsable du programme d’exposition. L’architecture qui en résulte est exemplaire, sobre, précise et raffinée. Elle marque le retour symbo- lique à la tradition du Bauhaus. Elle met aussi en pratique les méthodes de construction en acier élaborées à l’université de Karlsruhe par Egon Eiermann (1904-1970), l’un des plus éminents architectes et designers allemands de la seconde moitié du 20 e siècle, auteur notamment de l’Eglise du Souvenir à Berlin (1963). Le miracle économique allemand s’expose dans huit pavillons carrés, de diverses grandeurs, à deux ou trois étages. Ces constructions légères et trans- parentes sont reliées par des passerelles couvertes et encadrent un jardin traité comme une oasis de tranquillité, isolée du champ de foire. L’ossature métallique des bâtiments est apparente, modulée et préfabriquée. Elle se compose de por- tiques sur rotules espacés de 10,08 m. Les mon- tants de section creuse 400 x 400 mm incorporent les canalisations et supportent des poutrelles IP 40 Egon Eiermann, Sep Ruf (DE) Architect_Architecte Georg Lewenton, Dietrich Fuchs, Gerard Hartwich (DE) Studiebureau_ Bureau d’études Dortmunder Union Brückenbau, Friedrich Krupp Stahlbau, M.A.N, Hein Lehmann & Co, G.H.H, Humboldt-Klöckner-Deutz (DE) Staalbouwer_Constructeur métallique Peter Bauwens (DE) - Blaton-Aubert (BE) Algemene aannemer_Entrepreneur général Tekst_Texte: Paul Guillaume 1958 1958 Egon Eiermann