info-steel-19

paviljoen_pavillon 32 spanje _espagne De evolutieve hexagonen Het Spaanse paviljoen is een belangrijke verwezen- lijking van José Antonio Corrales (1921) en Ramón Vázquez Molezún (1922-1993). Ook een aantal opmerkelijke gebouwen in Madrid zijn van hun hand, zoals de toren van de ‘Bankunión’ (1970), de hoofdzetel van de ‘Banco Pastor’ (1973) en het station van Chamartín (1975). De architecten beschrijven hun paviljoen als ‘een oefening in moderniteit uit een autarkisch land na de oorlog’. Het project, dat een metafoor is voor de bomen en het bos, laat alle starheid los en past hierdoor in de stroming van het organische functio- nalisme. Het concept De structuur is een ingenieus modulair systeem van staal: licht, economisch en demonteerbaar. Het ba- siselement is een zeshoekige ‘paraplu’ waarvan elke zijde 2,95 m lang is en met een variabele hoogte. Het bestaat uit een buismast met een diameter van 133 mm die eindigt in zes lipplaten waarin vertak- kingen van platijzer van 8 mm geschoven worden. Deze ondersteunen de T-ijzers die de driehoekige dakpanelen omlijsten die naar het midden schuin aflopen. De mast vangt het regenwater op dat wordt afgevoerd door een straatkolk in de fundering. Elke module is dus een op zichzelf staand geheel. Ze worden met een tussenafstand van 6 m geplaatst en vormen zo een raster dat zowel horizontaal als verticaal moduleerbaar is. Het paviljoen Het paviljoen bestaat uit een hexagonaal compact netwerk van 130 modules die ter plaatse worden opgebouwd zodat er geen bomen gekapt hoeven te worden en die worden aangepast aan de helling van het terrein. De façades zijn niet dragend, haast ver- vangbaar, en zijn van baksteen of van glas. De meta- len lijsten zijn allemaal één meter hoog en moduleren de gevels en de bevestigingspunten van het dak. De ingang bevindt zich in het centrum van het paviljoen, in het laagste deel, dat toegang geeft tot een ‘woud’ van fijne kolommen met hoogteverschil- len van telkens een meter. Op de verschillende verdiepingen bevinden zich sober ingerichte ten- toonstellingsruimtes met lage tafels en zeshoekige vitrinekasten, het restaurant, dat ook een souterrain heeft, en het theater. Dit laatste heeft een grotere Les hexagones évolutifs Le pavillon espagnol est une réalisation majeure de José Antonio Corrales (1921) et Ramón Váz- quez Molezún (1922-1993), auteurs notamment de remarquables bâtiments à Madrid comme la tour ‘Bankunión’ (1970), le siège de ‘Banco Pas- tor’ (1973) ou la gare de Chamartín (1975). Les architectes décrivent leur pavillon comme ‘un exercice de modernité issu d’un pays autarci- que de l’après-guerre’. Ce projet, métaphore de l’arbre et de la forêt, se libère de toute rigidité et s’inscrit dans le courant du fonctionnalisme organique. Le concept La structure est un ingénieux système modulaire en acier, léger, économique et démontable. L’élément de base est un ‘parapluie’ hexagonal de 2,95 m de côté et de hauteur variable. Il se compose d’un mât en tube de 133 mm de diamètre terminé par six ailerons dans lesquels s’emboîtent des branches en fer plat de 8 mm. Celles-ci soutiennent les fers en T qui encadrent les panneaux triangulaires de toiture en pente vers le centre. Le mât recueille les eaux pluviales évacuées par un avaloir en fondation. Chaque module est ainsi autonome et s’assemble, tous les 6 m, en une trame flexible horizontalement et verticalement. Le pavillon Il est constitué d’une maille hexagonale com- pacte de 130 modules agencés en plan pour sauvegarder les arbres du site et échelonnés suivant la pente du terrain. Les façades non porteuses, quasi subsidiaires, sont en brique ou en verre. Les châssis métalliques d’une hauteur systématique d’un mètre modulent les façades et les décrochements de toiture. L’entrée, située au centre du pavillon, dans le volume le plus bas, donne accès à une forêt de fines colonnes qui s’étage par paliers de un mètre. Les différents niveaux conduisent aux espaces d’exposition aménagés sobrement avec des tables basses et des vitrines hexagonales, au restaurant disposant de services en sous-sol et au théâtre. Ce lieu de spectacles bénéficie d’une José Antonio Corrales - Ramón Vázquez Molezún, Madrid (ES) Architect_Architecte H. Casanovas, Brussel_Bruxelles (BE) Uitvoerend architect_Architecte d’exécution Edgard Latoir, Nederboelare (BE) Algemene aannemer_Entrepreneur général Tekst_Texte: Paul Guillaume 1958 1959 José Antonio Corrales - Ramón Vázquez Molezún Brussel_Bruxelles 1958 Madrid 1959