info-steel-19

dat gebaseerd was op een rationele ‘ form follows force’ -ethiek: de juistheid en schoonheid van een structuur zijn te danken aan zijn ‘constructieve juistheid’ en, bijgevolg, aan het herleiden van het aangewende materiaal tot zijn uiterste minimum. Het constructieve paradigma van deze benade- ring is de tent - een ‘gebouw’ waarvan ‘vorm’ en ‘structuur’ samenvallen. In een wereld waarin de oude zekerheden zijn uitgehold, dient de archi- tectuur niet meer op eeuwigheid te speculeren maar op tijdelijkheid en verplaatsbaarheid, een opvatting waarvan de nawerking zich nog lang na de wereldtentoonstelling van 1958 zal laten gevoelen. Geen wonder dus dat op Expo 58 - met zijn behoefte aan grote en tijdelijke overspanningen - vele constructies te zien waren waarin de zwaarte werd bezworen en de efemere lichtheid van tent- constructies werd nagestreefd. Blikvangers waren de dakvormen die met kabels waren samenge- steld, met als grootste structuren: het paviljoen van Frankrijk, waarvan het dak uit twee hyper- bolische paraboloïden bestond, en het ‘fietswiel’ van de USA. Kabelnetten waren ook te vinden in kleinere gebouwen zoals dat van Marie Thumas - louter aaneenschakeling van dubbel gekromde vlakken -, de hypardaken van het paviljoen van de OEES en van het auditorium van het Vaticaans pa- ingénieur allemand Frei Otto, une étude repo- sant sur une éthique rationnelle ‘ form follows force ’: la beauté d’une structure est due à sa justesse constructive et, par conséquent, à la réduction au strict minimum de la quantité de matériau utilisé. Le paradigme constructif de cette approche est la tente - un ‘bâtiment’ dont la forme et la structure coïncident. Dans un monde qui évacue les anciennes certitudes, l’architecture ne doit plus spéculer sur l’éternité, mais sur la temporalité et la transportabilité, une concep- tion dont les effets se feront encore sentir bien après l’exposition universelle de 1958. Il n’est donc pas étonnant que l’Expo 58, avec son besoin de grandes portées temporaires, ait donné à voir de nombreuses constructions qui défiaient la gravité et cherchaient à atteindre la légèreté éphémère d’une tente. La forme des toitures constituées de câbles attirait particulièrement le regard; les plus grandes structures étant le pa- villon français, dont le toit se composait de deux paraboloïdes hyperboliques, et la ‘roue de vélo’ des USA. Mais on retrouvait également des ré- seaux de câbles dans des bâtiments plus modestes comme celui de Marie-Thumas - une succession de surfaces à double courbure -, dans les toitures PH du pavillon de l’OECE et de l’amphithéâtre du Brazilië _Brésil Post en Telecommunicatie _Postes et Télécommunications