info-steel-25

23 ‘the living roof’ Een emblematische karakteristiek van het museum is zijn groendak – de ‘living roof’. Het werd door Piano ontworpen als een perceel van het park op een hoogte van 11 m, even hoog als het oorspron- kelijke dak. Dit oppervlak van 14.000 m 2 is gegolfd en volgt de onderliggende ruimten. Het verwijst naar de zeven heuvels van de stad. Het is bedekt met inheemse plantensoorten op een 16 cm dikke voedingsbodem bestaande uit 50.000 containers van kokosvezel. De structuur bestaat uit gewelfde hoofdliggers, met een overspanning van 14,6 tot 29 m, die een raster vormen van 2,4 m met de secundaire liggers. Het skelet rust op slanke buiskolommen van 30 cm diameter, geplaatst op een modulair rooster van 7 m. Dit dak zorgt voor de thermische en akoestische isolatie, werkt de ventilatie in de hand, vangt het regenwater op via micro-irrigatie en herstelt het lokaal ecosysteem. Het dak wordt op die manier zelf onderwerp van tentoonstelling en beschikt over een observatie- platform dat via een lift bereikbaar is. ‘the living roof’ Une caractéristique emblématique du musée est son toit végétal - le ‘living roof’. Il est conçu par Piano comme une parcelle du parc élevée à une hauteur de11 m, au niveau de la toiture originelle. Cette surface de 14.000 m 2 se courbe pour épou- ser les volumes intérieurs et symboliser les sept collines de la ville. Elle est couverte de plantes indigènes disposées dans 50.000 conteneurs en fibres de coco offrant un substrat de 16 cm. La structure se compose de poutrelles maîtresses courbes, d’une portée de 14,6 à 29 m, qui forment une trame de 2,4 m avec les poutres secondaires. La charpente repose sur des colonnes élancées en tubes de 30 cm de diamètre disposées sur une grille modulaire de 7 m. Cette toiture assure l’iso- lation thermique et acoustique, favorise la ventila- tion, capture l’eau pluviale via une micro-irrigation et recrée un écosystème local. Elle devient elle-même objet d’exposition et dis- pose d’une terrasse d’observation accessible par ascenseur.