info-steel-26

dert, volstaat het de hoeveelheid te ramen die gedurende 80% van de tijd (80% fractiel) niet wordt overschreden. Tijdelijke pieken worden dus toegelaten. H u i : netto verbrandingswarmte [MJ/kg] van materiaal i , d.w.z de warmte die kan vrij komen bij de volledige verbranding van één kg van de betreffende brandstof, rekening houdend met zijn vochtgehalte. Deze waarde wordt bepaald bij proef volgens de norm NBN EN ISO 1716. In de vakliteratuur zijn lijsten te vinden met de verbran- dingswarmte van vele materialen. Ψ i : beschermingsfactor [-] die het mogelijk maakt rekening te houden met de bescherming van het materiaal tegen brand. Over het algemeen is deze factor gelijk aan 1, maar een lagere waarde is bijv. mogelijk wanneer het materiaal wordt opgeslagen in een brandbestendige ruimte. A : oppervlakte [m²] van het compartiment. NOTA : Bij een ongelijkmatige verdeling van de brandbare materialen (dwz wanneer de dichtheid plaatselijk 50% hoger is dan de gemiddelde dichtheid), wordt de brandbe- lastingsdichtheid bepaald door het deel met 1000 m² oppervlakte waar de brandbelasting het grootste is. b. Lijsten De minister van Binnenlandse Zaken zal binnenkort officiële lijsten publiceren met de klasse en/of de brandbelastingsdichtheid per type activiteit. Deze indicatieve waarden, die afhankelijk zijn van de acti- viteit van de onderneming, zullen het de ontwerper/ opdrachtgever mogelijk maken om een gebouw te klasseren zonder de precieze inhoud ervan te kennen. De ad-hocwerkgroep van de FOD Binnenlandse Zaken zou zijn werk binnenkort afronden. In afwachting dat de minister van Binnenlandse Zaken de officiële lijsten publiceert, kunnen eventueel de bestaande lijsten uit de vakliteratuur worden gebruikt (zie hiernaast). Er moet echter de aandacht op worden gevestigd dat in die lijsten over het algemeen gemiddelde waarden voor de brandbelastingsdichtheid zijn opgenomen. Om de karakteristieke waarden (80% fractiel) van de brandbelastingsdichtheid te verkrijgen die worden vereist voor de classificatie volgens bijlage 6, moe- ten de gemiddelde waarden worden vermenigvul- digd met een coëfficiënt (bijv. gelijk aan 1,6). • • • 49 tion de la quantité qui n’est pas dépassée pen- dant 80 % du temps (percentile 80%) suffit. Des pics provisoires sont donc tolérés. H u i : le potentiel calorifique net du matériau i [MJ/kg] c’est-à-dire la chaleur que peut dégager la combustion complète d’un kg de ce combus- tible, compte tenu de l’humidité qu’il contient. Cette valeur est déduite de l’essai selon la norme NBN EN ISO 1716. On retrouve dans la littérature des listes reprenant le potentiel calorifique net (càd le pouvoir calorifique inférieur) de nombreux matériaux. Ψ i : facteur de protection adimensionnel du matériau i permettant de tenir compte du ca- ractère protégé du matériau face à l’incendie. En général, ce facteur vaut 1 mais peut être inférieur lorsque par exemple le matériau est stocké dans une enceinte résistant au feu. A  : surface [m²] du compartiment. NOTE : Si les matériaux combustibles sont répartis de manière inégale (c’est-à-dire lorsque locale- ment la densité est 50 % plus élevée que la den- sité moyenne), l’évaluation de la densité de charge calorifique caractéristique est faite en prenant la surface partielle de 1000 m² sur laquelle la charge calorifique est la plus élevée. b. Par l’utilisation de listes Des listes officielles reprenant la classe et/ou la densité de charge calorifique de calcul par type d’activité industrielle seront prochainement pu- bliées par le Ministre de l’Intérieur. Ces valeurs indicatives permettront au concepteur/ maître d’ouvrage de classer le bâtiment sans en connaître le contenu exact. Le groupe de travail ad hoc du SPF Intérieur devrait terminer sa tâche prochainement. En attente des listes officielles du Ministre de l’Intérieur, les listes existantes dans la littéra- ture peuvent éventuellement être utilisées (voir ci-contre). Nous attirons néanmoins l’attention de l’utilisateur que ces listes reprennent gé- néralement des valeurs moyennes de densité de charge calorifique. Pour obtenir les valeurs caractéristiques (percentile 80%) de densité de charge calorifique requises pour la classifica- tion selon l’annexe 6, il convient de multiplier les valeurs moyennes par un coefficient (égale par exemple à 1,6). • • • Lijst met nuttige referenties om forfaitair de brandbelastingsdichtheid te bepalen _Voici une série de références qui peuvent être utilisés pour déterminer de manière forfaitaire la densité de charge calorifique : Structural design for fire safety – Appendix B – Fore load Energy Densities (2002) Evaluation du risque d’incendie – méthode de calcul – SIA (Société Suisse des ingénieurs et architectes – (1984) Vuurbelasting in industriegebouwen – Nibra (Neder- lands instituut fysieke veiligheid) – (1997) • • •