info-steel-31

45 was Wilhem & Co, projectontwikkelaar en grote ‘organisator’. Het krachtige, eenmakende ontwerp dat het project zo kenmerkt is van de hand van Ron Arad. Deze ongrijpbare kunstenaar, designer en ar- chitect, bekend om zijn beroemde ‘Bookworm’-boe- kenplank en het recente Designmuseum in Tel-Aviv, tekende hiermee zijn eerste architectuurproject van een dergelijke omvang. In dit project pakte hij de circulatieruimten en de gevels aan. Zo kwam hij op een kronkelende, buisvor- mige ‘ader’ van meer dan 400 m lang die de ene kant van het bouwwerk met de andere kant verbindt. De ‘mall’ (winkelpromenade) kruist de rue Harschamps (die langs het gebouw loopt) en mondt uit in een mo- numentale overkapping van de nieuwe Piazza. Deze lange slang, die breder wordt en dan weer versmalt, maakte het mogelijk om heel verschillende ruimtes te creëren die intiem zijn en tegelijkertijd de majestu- euze uitstraling hebben van een kathedraal. Achter deze 'buis' gaat een complexe geometrie schuil en het resultaat is extreem gekunsteld en tegelijk ook zeer natuurlijk. Gekunsteld vanwege de vernieu- wende materialen die gebruikt werden voor de be- kleding; natuurlijk vanwege de organische structuur, de luchtige uitstraling en het daglicht. Niets is recht in de buis. Nog maar een paar jaar geleden zou het trouwens onmogelijk zijn geweest om de kromming van het glaswerk te berekenen. Om de buis verder uit te werken heeft Ron Arad de hulp ingeroepen van het internationale bureau Happold, dat onder meer heeft meegewerkt aan het Sydney Opera House. De buis bestaat uit een driedimensionale structuur Wilhem & Co, promoteur et grand ‘ordonna- teur’, est le geste fort et unifiant tracé par Ron Arad en cours de projet. Cet insaisissable artiste, designer et architecte à qui l’on doit aussi bien la célébrissime étagère ‘Bookworm’ que le récent Musée du Design de Tel-Aviv, réalise ici son premier projet architectural de pareille ampleur. Pour l’occasion, il a retravaillé les circulations et les façades. C’est dans cette optique qu’il a dessiné une artère sinueuse et tubulaire de plus de 400 m de long reliant un bout du site à l’autre. Ce ‘mall’ surplombe la rue Harschamps (qui borde le bâtiment) et s’achève par un auvent monumental sur la nouvelle Piazza. Ce long boyau qui se dilate puis se rétracte, a permis de créer des espaces différenciés, tour à tour intimes et dignes d’une cathédrale. Issu d’une géométrie complexe, ce vaisseau couvert est à la fois hyper artificiel et hyper naturel. Artificiel par les matériaux innovants de sa couverture, il est tellement naturel par sa structure organique, son aspect aérien et sa lumière du jour. Rien n’y est droit. Sa verrière eût d’ailleurs été impossible à cal- culer il y a quelques années à peine. Pour sa concrétisation, Ron Arad a bénéficié de l’aide du bureau international Happold qui a notam- ment travaillé sur l’opéra de Sydney. Elle est constituée d’une structure tridimensionnelle dont les courbes se traduisent en un entrelacs de poutres d’acier qui ont toutes une longueur