info-steel-58

en het glazen dak, de inkomhal, de grote hal met galerijen en trappen en de gedecoreerde zittingszaal. Tegelijkertijd startte een grondige renovatie van 12.300 m² vloeren, alsook de bouw van een nieuw deel van 6.024 m² op de centrale binnenplaats van het gebouw. Daardoor kon de oppervlakte worden uitgebreid zonder bijkomend grondgebruik. Het nieuwe, geënte gedeelte herbergt de zittingzalen en het oorspronkelijke gedeelte, de kantoren. In het gebouw werd een nieuwe, groene patio aangelegd die uitgeeft op de grote hal. Die zorgt voor natuurlijk lichtinval en fungeert als publieke ruimte. Zo wordt een onderscheid gemaakt tussen de toegang voor het personeel en de gedetineerden. Na een grondige analyse van de huidige staat hebben de architecten ervoor gekozen om de uitbreiding van 1978 af te breken en te vervan- gen door vier nieuwe, gedeeltelijke niveaus. Die zitten verzonken in de bestaande gevel, om deze laatste te vrijwaren. Een licht stalen frame met zuilen en staalplaat-betonvloeren, dat heel wat ruimte schept, kon snel en met weinig hinder gerealiseerd worden. Het gebouw heeft bijna 60 % bijkomende oppervlakte, maar de ontwer- pers hebben ervoor gezorgd dat de uitbreiding het minst opvalt vanop de straat. Er kwam een aerodynamisch roestvrij stalen dak op, dat zich losmaakt van het stenen parallellepipedum, pourvue de ses galeries et escaliers, et la salle d’audience avec ses décors. Alors qu’une réhabilitation lourde de 12 300 m² de plan- chers a été engagée ainsi que la construction d’une partie neuve de 6 024 m² dans la cour centrale de l’édifice : ce qui a permis d’ac- croître les surfaces sans augmenter l’emprise au sol. Si la partie greffée accueille les salles d’audience, celle d’origine abrite les bureaux. Ouvrant sur la salle des pas perdus, un nouveau patio végétalisé a été enchâssé dans l’édifice pour y faire pénétrer la lumière natu- relle et servir d’espace de circulation pour le public, lequel est distinct des voies d’accès du personnel et des détenus. Après une analyse fine de l’état existant, les architectes ont choisi de supprimer l’extension de 1978 et de la remplacer par la construction de quatre niveaux partiels implantés en retrait de la façade existante pour éviter son parasitage. La mise en œuvre d’une charpente légère en acier à poteaux et planchers collaborants a permis de libérer de grands espaces, rapidement et avec peu de nuisances. Bien que l’édifice ait été agrandi de près de 60% par rapport à sa surface d’origine, les concepteurs ont veillé à ce que l’extension soit le moins visible de la rue. Celle-ci se coiffe d’un toit aérodynamique en acier inoxydable qui, se décollant du parallélépipède en pierre, l’ennoblit 77