De norm NBN EN 1090-1 "Uitvoering van staalconstructies en aluminiumconstructies - Deel 1: Eisen voor het vaststellen van de conformiteit van constructieve onderdelen" werd eind 2009 goedgekeurd.
De norm werd ook opgenomen in het Publicatieblad van de Europese Unie, wat inhoudt dat de norm de status heeft van geharmoniseerde norm, met als einddatum voor de coëxistentieperiode 31/6/2014. Wanneer deze coëxistentieperiode eindigt, is de CE-markering verplicht voor alle bouwproducten die op de Europese markt (de lidstaten van de Europese Unie plus Noorwegen, IJsland en Liechtenstein) gebracht worden, binnen het toepassingsgebied van de norm vallen en voor zover de Bouwproductenverordening (of een nationale regelgeving) daartoe verplicht. Daarnaast wordt de CE-markering ook aanvaard in Turkije en Zwitserland.
In de norm zelf wordt de datum van toepassing van de norm (januari 2010) gegeven en de datum van intrekking van bestaande nationale normen die in tegenspraak met NBN EN 1090-1:2009 zouden zijn (augustus 2011). Deze data geven aan wanneer de norm de regels der kunst en van goed vakmanschap zal vormen. Deze data hebben geen betrekking op de CE-markering.
De normen EN 1090 zijn het sluitstuk van de nieuwe Europese normen voor staalconstructies. EN 1990 behandelt de (algemene) grondslagen voor het ontwerp en de berekening. De reeks EN 1991 geeft de voorschriften voor de belastingen. De reeks EN 1993 omvat alle voorschriften en rekenregels voor het ontwerp en de berekening van staalconstructies. Uitgangspunt hierbij is dat de uitvoering van de staalconstructies voldoet aan minimale (kwaliteits)eisen die zijn vervat in delen 1 en 2 van EN 1090. Deze nieuwe norm beschrijft in de eerste plaats de regels der kunst en van goed vakmanschap.
Deel 1 van de norm EN 1090 behandelt de algemene leveringsvoorwaarden voor stalen en aluminium constructies-elementen. Vrij algemeen worden alle (klassieke) criteria opgesomd die moeten worden beoordeeld, zoals de basisproducten, de toleranties, de lasbaarheid, de kerfslagwaarde, het ontwerp en de berekening en de brandwerendheid.
Belangrijk daarnaast is de introductie van de beoordeling van de conformiteit met de voorgeschreven eisen. Een aanvangstypebeproeving (ITT) zal gebruikt kunnen worden door fabrikanten van serieproducten, waarbij dan een eerste reeks van prototypes met berekeningen en/of proeven zal getoetst worden, waarna de serieproductie van start kan gaan. Staalbouwers hebben met een aanvangstypebeproeving te maken bij het invoeren van nieuwe processen of van nieuwe types berekeningen. Voor alle stalen constructie-onderdelen is in elk geval de fabrieksproductiebeheersing (FPC) van toepassing.
Voor de conformiteitsattestering gelden in het kader van EN 1090-1 de procedures van niveau 2+. Dit betekent dat:
De norm beschrijft de manier waarop de prestaties van staal- en aluminiumconstructies bepaald en beschreven moeten worden. De geharmoniseerde kenmerken, vermeld in tabel ZA.1 van bijlage ZA bij de norm, moet de fabrikant opnemen in een Prestatieverklaring. Voor geen van de kenmerken legt de norm echter minimumprestaties op.
Deze Prestatieverklaring kan slechts opgemaakt en ondertekend worden, nadat een certificaat van FPC-conformiteit werd afgeleverd door een daartoe aangemelde instelling.
De producent is zelf geheel verantwoordelijk voor het vervullen van alle verplichtingen die met CE-markering gepaard gaan , waarvan de belangrijkste zijn :