Luxemburgs paviljoen, Wereldtentoonstelling van Shanghai

[widgetkit id="98" name="Pavillon-Shangai"]

Op 1 mei 2010 opende de Wereldtentoonstelling haar deuren in Shanghai (China). Het thema van de expo was ‘Een betere stad, een beter leven’ en legde de klemtoon op duurzame ontwikkeling. Er waren een honderdtal paviljoenen van verschillende landen te zien, waaronder dat van het Groothertogdom Luxemburg.

Het Luxemburgse paviljoen, ontworpen door het architectenbureau Hermann & Valentiny et Associés, leek op een burcht die uit één rots was gehouwen. In werkelijkheid was het een trapezium van 3.000 m2, begrensd door ruimten die een binnenplaats omgeven, waaruit een centrale toren met 2 verdiepingen oprees, 21,35 m hoog, die onderdak bood aan een auditorium en een ronde lift.

De hoofdingang van het paviljoen (waarboven zich overigens een voor de Luxemburgers welbekende figuur bevond: de beroemde ‘gouden vrouw’ die gewoonlijk op de Place de la Constitution in de stad Luxemburg staat!) gaf toegang tot de toren, de tentoonstelling en een trap die naar de terrassen leidde. Deze ruimten werden op een natuurlijke manier verlicht dankzij zenitverlichting en enkele uitsnijdingen in de gevels. Bovendien werd de binnenplaats omringd door een waterpartij van 15 cm diep om een voetgangerszone te vormen. De bekleding van de muren in een lineair motief bestond uit boven elkaar geplaatste platen waarop kleurige planten stonden. Aan de buitenkant werd de verbinding met de tentoonstellingsruimte gemaakt door schuine rijen wijnstokken.

De architectuur van het paviljoen wilde het belang weerspiegelen dat wordt gehecht aan duurzame ontwikkeling door het gebruik van recyclebare elementen zoals glas en hout, maar ook staal, rechtstreeks ingevoerd uit Luxemburg. Tijdens verschillende fasen van de realisatie van het paviljoen werd hoogwaardig staal gebruikt, meer bepaald omdat staal een van de weinige grondstoffen is die tot in het oneindige kan worden gerecycled. Het was overigens van in het begin de bedoeling de stalen structuur van het paviljoen na afloop van de tentoonstelling te recyclen.

In hoofdzaak werd het paviljoen dus uit staal opgetrokken. Het zichtbare skelet uit stalen liggers (hoofdzakelijk HEB 400, HEB 500, HEB 260 en HEA 240) was bedekt met een isolerende en brandwerende laag. Het ondersteunde een buitenbekleding met platen uit cortenstaal van 4 mm dik, bevestigd op een tweede stalen structuur. Aan de binnenkant van het paviljoen bleef de stalen draagstructuur zichtbaar en verdeelde ze het plafond in driehoekige vlakken bedekt met hout.
Op die manier heeft staal, in combinatie met een architectuur in hout en glas, van het Luxemburgse paviljoen een schoolvoorbeeld gemaakt van duurzaam bouwen en de technologische kennis Made in Luxembourg.