Tegen de achtergrond van een groot rood-zwarte mozaïek tekent de architect een golvende lijn op een reeks dunne pootjes; een beschutting boven een bestaande tribune van 50 m lang.
De tekening is simpel: een stalen blad van 15 mm dik en 45 rondstalen steunen van 55 mm diameter worden min of meer willekeurig geschikt op de drie tredes van de tribune. De curve werd geoptimaliseerd om knik vanwege de spatkrachten in de dakplaat te voorkomen. De stalen platen zijn op atelier gekromd en in tien stukken van 5 m ter plaatse onzichtbaar aan elkaar verbonden met behulp van verzonken bouten in overlappende randen op halve dikte.
De kolommen moeten het ‘golvend’ blad zowel verticaal dragen als horizontaal schoren. Doordat de 15 kolommen op de rij vooraan ongeveer in het midden van de 5 m brede luifel staan, torsen ze nagenoeg alle gewicht. De kolommen op de achterste rijen, die slechts een klein aandeel van de last krijgen, reageren anderzijds het stijfst op de horizontale lasten en werken dus schorend.
