Reizigershal, station van Luxemburg

[widgetkit id="52" name="Hall-des-voyageurs-Gare-de-Luxembourg"]

Het bestaande station is een beschermd historisch gebouw dat tussen 1908 en 1912 werd opgetrokken. Om de 60.000 reizigers beter te kunnen ontvangen, werd aan de zuidzijde voor het oude station een nieuwe, transparante reizigershal gebouwd. De overkapping van deze uitbreiding bestaat uit een transparant dak in ETFE-membranen. Dit dak neemt de vorm aan van een golf en daalt naar buiten af om zijn impact ter hoogte van de nieuwe gevel zo klein mogelijk te houden. De dakrand loopt gelijk met de hoogte van de muren van de oude gevel, wat de cohesie van de volumes versterkt en het effect van de constructie vanaf de openbare ruimte beperkt. Binnen haalt het dak dezelfde hoogte als de hoge gevel van het station. Hierdoor ontstaat een naar boven opengewerkte ruimte die verwijst naar de activiteit van het station.

Een diepe knik van het dak tussen de twee rijen hoofdpijlers laat toe een hoofdbeuk te onderscheiden in de richting van de bestaande grote hal. Omdat de gevels geen verwarmde ruimte moeten herbergen, werden ze economisch uitgerust met enkel helder gelaagd glas dat de hal aan de zuid- en westkant afsluit. De dragende staalstructuur van de reizigershal bestaat uit een net met variabele inclinatie van grote ruiten die rusten op 4 rijen slanke stalen kolommen. Op twee rijen kolommen vinden we takvormige koppen. Het raster is samengesteld uit holle, geassembleerde, gebogen stalen buizen van ø 168,8 mm die de bevestiging van het membraan van de dakbedekking omvatten. De horizontale stabiliteit wordt verzekerd door minder hoge kolommen van ø 244,5 mm, die aan hun basis in de funderingsplaat van 65 cm zitten ingebed. De grootste uitdagingen vloeiden voort uit de wens een overkapping te realiseren waarvan de lichtheid terug te vinden moest zijn in de slankheid en elegantie van de structuur.

De structuur werd gegalvaniseerd en gepoederlakt om alle lasnaden en alle boorgaten ter plaatse te vermijden. Makkelijkheidshalve en omwille van de snelheid van uitvoering werden de maximale afmetingen van de elementen bepaald door de afmetingen van het zinkbad en van de poederlakoven.
De geometrie van het net van het dak en van de staalplaten waar de membranen op rusten, is bijzonder complex omwille van de 3D-vorm, dus van de torsie. De voorbeeldige afwerking wordt verzekerd door het netjes in elkaar passen van de buizen zonder dat de kopplaten of bouten uit het gabarit van de buizen steken. Het ETFE-membraan en de trekkabels zijn voorgespannen. De elektrische bekabeling en de regenwaterafvoer zijn onzichtbaar in de holle profielen verwerkt. De enkellagige ETFE-folie is onderspannen en met stalen inoxkabels in kokers aan de structuur vastgemaakt. De kabels zijn aan de structuur bevestigd via stalen stiften die aan de buizen van de structuur zijn gelast. De waterdichting werd verzekerd door de verbindingen van de gelaste ETFE- met de butylnaden. Een gezeefdrukte bescherming met een gemiddelde densiteit van 40% houdt de grootste hitte tegen.