De glazen vleugel van de ‘Schéiss’, Luxemburg

[widgetkit id="51" name="Aile-vitree-de-la-Scheiss"]

De stad Luxemburg besliste een historische ontmoetingsplek in de Bel-Air wijk te vereeuwigen. Ze fungeerde achtereenvolgens als de zetel van de Vereniging der Haakschutters, als zetel van de hoogst in aanzien staande tennisclub van de stad en als de plek waar mondaine evenementen, waaronder huwelijksbanketten en dansavonden, plaatsvinden.
Het ontwerp van de laureaat van een architectuurwedstrijd uit 2004 gaat uit van het behoud van het bestaand gebouw, een schoolvoorbeeld van de architectuur in dienst van landelijke vrijetijdsbestedingen uit de Belle Epoque, omgeven door veel groen. In dialoog met het gerenoveerd bestaand gebouw, werd een sobere vleugel van glas en staal gebouwd waarin een restaurant werd ondergebracht.

Deze twee ruimtes - deze twee architecturen - die elk hun tijdperk weerspiegelen, leven voortaan zij aan zij voor een nieuwe levensfase. De glazen uitbreiding bovenop de beboste heuvelkam, torent metershoog uit boven de weg, en vindt schaduw onder het loof van de bomen die ze ervan scheiden. Ontheemding verzekerd voor 100 couverts die genieten van de natuur in het restaurant en dat ondanks een ligging in het hart van de stad.

De lineaire glazen vleugel vindt ruggensteun tegen de twee zijden van een oude muur. Daarbuiten vertoont hij geen enkel massief element. Een reeks profielen in gewalst staal draagt een volledig beglaasde gevel en biedt een panoramisch zicht op de boomkruinen die de glazen constructie omgeven. Verticaal krijgt de glasgevel een verlengstuk door een eveneens glazen 'retour' in het dak die de leesbaarheid van de structuur garandeert en licht naar het interieur van het gebouw overbrengt. Dit ontwerp zorgt ervoor dat het 'massieve gevel-
effect' wordt vermeden, wat zwaar was overgekomen en de wil om een 'glazen doos' te creëren, had gehypothekeerd. Gelaste liggers van het PRS-type, op basis van I240 en I160, vormen de dragend raamwerk. Het windverband wordt verzekerd door ronde staalbuizen die hoog in de retours van het dak werden verwerkt. De afwerking van de metalen delen bestaat uit een verf van het type micahoudende tolline. Het glazen restaurant beslaat één verdieping en heeft drie uitgangen die mooi gespreid liggen. Geen enkele van de bekledingen is ontvlambaar. De staalstructuur, die zichtbaar is, herkenbaar en elegant, kon het dus stellen zonder brandwerende bescherming. De geverfde staalstructuur binnen is volledig beschermd, heeft niet de minste last van klimaatwisselingen en vergt derhalve geen enkel onderhoud.

Architectuur is een stijlkeuze en het thema hier heeft staal en glas als vocabularium. Dit om de lichtheid en de transparantie van de nieuwe vleugel, in contrast met de oude, massieve gebouwen, te onderstrepen.