Het project bestaat uit de afbraak van zes onbewoonbare rijwoningen uit het einde van de XIXde eeuw en hun vervanging door drie nieuwe wooneenheden. Door een deel van de oude woningen te behouden werden twee problemen opgelost: de grond stabiel houden zonder heel het budget te besteden aan de heropbouw van een keermuur en eenzelfde volumetrische impact bewerkstelligen als de eerder bestaande met een budgettair realiseerbare vloeroppervlakte. Het doel bestaat er eveneens in aangename woningen te maken, met een rechtstreekse verbinding met de tuin via een zuidelijke binnenkoer en mooie vergezichten op het landschap. Een elegante gevelbekleding bezorgt het project de nodige lichtheid en raffinement en verwijst naar de metaalindustrie die nog in het landschap is verweven. De structuur bestaat uit stalen portieken op een travee met een tussenafstand van 4,80 m. Deze portieken zijn opgebouwd uit drie kolommen, waarvan er twee onderling geschoord zijn door trekstangen en door een ligger die het portiek afsluit.
